Pubers, improvisatie en denkbeeldige dildo’s

Deze week was ik weer eens op een middelbare school (of eigenlijk: twee op één dag). ’s Ochtends gaf ik workshops theatersport aan 5vwo-ers. Het waren opvallend kleine groepen, zo’n 8 tot 10 leerlingen. Dat bood de ruimte om ze veel aandacht en coaching te geven en ik moet zeggen: ze pikten het heel goed op. Aan het einde liet ik ze een paar scenes improviseren. Toen ik de leerlingen aan de kant om een locatie vroeg, riep iemand ‘een sexshop’ (het blijven pubers…). Normaal gesproken schuif ik zulke suggesties terzijde, maar met deze groep durfde ik het wel aan.

In de sexshop

Uiteraard checkte ik even of de spelers er comfortabel genoeg mee waren en toen dat het geval bleek ging het van start. En het werd een ontzettend leuke scene zonder alle platvloersheid die je verwacht. Een meisje speelde een ongemakkelijk verkoopster op haar eerste dag, een jongen een vaste klant die aanvankelijk heel zelfverzekerd liep te shoppen maar uiteindelijk moest toegeven dat hij verlaten was door zijn vrouw. Zo ontstond midden tussen de denkbeeldige dildo’s en zweepjes een mooie scene die veel meer ging  over menselijke gevoelens en onvermogen dan over de spullen die je in een sexshop tegenkomt. En dat door twee tieners.

Gay I

Even later vroeg ik om een beginzin voor een scene. ‘Ik ben gay’ was de suggestie vanaf de zijkant (het blijven pubers deel II). Met bovenstaande ervaring in het achterhoofd verwierp ik het idee niet meteen. Toen de leerlingen – twee jongens – die gingen spelen ook geen bezwaar maakten, kon het improviseren beginnen. Het spannende moment aan het begin – wie durft deze beladen beginzin uit te spreken – duurde korter dan ik had verwacht. De tegenspeler reageerde eerst afwijzend op deze mededeling, maar met een beetje coaching ontstond weer een mooi verhaal. ‘Ik had op iets meer steun gerekend, we zijn al vrienden vanaf de basisschool’, zei de jongen wiens karakter net uit de kast was gekomen. ‘Dus je wilt niks van me?’ vroeg de ander. ‘Nee man, we kunnen toch gewoon een biertje gaan drinken.’ Ik ken ervaren improvisatie-spelers die dit thema minder goed zouden aanpakken en uitspelen dan deze twee scholieren.

Gay II

’s Avonds speelde ik in Zoetermeer op een andere school. In de zaal ruim 300 nogal uitgelaten brugklassers. Al meteen in de eerste scene  kwam als suggestie uit de zaal dat ik op jongens viel en mijn tegenspeelster op meisjes (het blijven pubers deel III). Waar ze misschien hadden gehoopt op platte grappen, gooiden we het thema pesten er tegenaan. En ok, uiteindelijk slachtten we in science-fiction-style (een andere suggestie uit de zaal) een pester af, maar toch. We lieten heel even zien hoe je ook met dit thema om kunt gaan. En ik dacht nog even terug aan de bovenbouwers van die ochtend die zo mooi het goede voorbeeld gaven.